ฮักส่ำได๋อ้ายกะถิ่ม....

รักในวัยเรียน...

"ความรักในวัยเรียน"เป็นความรักที่ดี ที่เรามีต่อเพื่อน ๆ ทุกคนตั้งแต่เรียนด้วยกันมา ความรักที่ดีควรจะมีความจริงใจต่อกัน มีน้ำใจ ไม่พาเพื่อนเสีย นอกจากความรักที่มีต่อเพื่อน ๆ แล้ว ก็ยังมีความรักต่อพ่อแม่ คือความจริงใจที่ยิ่งใหญ่ พ่อแม่สามารถเสียสละได้ทุกๆอย่างไม่ว่าจะเป็นการพักผ่อนยามเราไม่สบายพ่อแม่ต้องเหนื่อยมากแค่เราไม่สามารถรู้ได้แต่เราก็สามารถทดแทนพระคุณของพ่อแม่ได้ความรักที่มีต่อตัวเองเราก็ควรตั้งใจเรียนไม่ทำร้ายตนเองในทางตรงหรือทางอ้อมเพราะอาจทำให้พ่อแม่เสียใจ ความรักของคนบางคนอาจมีความหมายไม่เหมือนกันแต่สำหรับฉันแล้ว ความรัก คือ ''ความจริงใจที่มีให้ต่อกันและกัน''

ความรักมีหลายอย่าง เช่น ''รักเพื่อน รักกันเป็นกิ๊ก'' แต่ถ้าให้อธิบายคำว่ารักในวัยเรียน คือ บางคนชอบกันเป็นกิ๊กชอบกันเล่นๆซะมากกว่าเพราะเราไม่ได้รักกันไปยาวนานเพราะเดี๋ยวตอนโตก็จะได้เจอคนที่ดีทำงานที่ดี มีครอบครัวที่ดีจึงจะเรียกว่ารักแท้ ถ้าให้หนูเลือกตอนนี้รักเพื่อนดีกว่าเพราะจะเป็นมิตรที่ยั่งยืนเราควรคบกับเพื่อนทุกคนเพราะเขาจะช่วยเหลือเราได้เหมือนกันแต่ตอนนี้รักพ่อแม่และตัวเองดีที่สุด''สำหรับฉันแล้ว ''ฉันว่ามันยังไม่จำเป็นซักเท่าไร แต่ถ้ามีก็ไม่ผิด เพราะวัยนี้เป็นวัยที่อยากรู้อยากลองอยู่แล้ว แต่ก็ควรรักให้ถูกให้เหมาะสม ''ต้องไม่ให้เสียการเรียน ''ไม่ใช่ว่าเวลาทุกนาทีต้องให้แฟนหมด ถ้ารักแบบนั้น ฉันว่าอย่ารักกันเลยจะดีกว่าปัญหาในสังคมไทยตอนนี้เราจะเห็นว่ามีคนฆ่าตัวตาย หรือมีการฆาตกรรมกันมาก สาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากความรัก รักแล้วไม่สมหวังเกิดการเครียดแค้น และส่วนมากจะอยู่ในวัยของนักศึกษาคนเราควรจะรักให้เป็น ถ้ารักไม่เป็นก็อาจนำมาซึ่งการสูญเสียได้...